ਫੋਟੋ: ਖੁੱਲੇ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ
ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਸਾਬਤ ਕੀਤਾ ਹੈ: ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਕੋਮਲ ਜੱਫੀ ਵੀ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ – ਜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੋਈ ਮਨੋਰੋਗ ਜਾਂ ਨਾਰਸੀਸਿਸਟ ਹੈ
ਛੋਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੋਮਲਤਾ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। ਬਿੰਗਹੈਮਟਨ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ (ਨਿਊਯਾਰਕ) ਦੇ ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ, ਨਰਸਿਜ਼ਮ ਅਤੇ ਮੈਕੀਆਵੇਲਿਅਨਵਾਦ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਸਰੀਰਕ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ – ਜੱਫੀ ਪਾਉਣ, ਬਾਂਹ ਜਾਂ ਮੋਢੇ ‘ਤੇ ਛੂਹਣ – ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਣ ਅਤੇ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਦੇ ਇੱਕ ਸਾਧਨ ਵਜੋਂ ਵਰਤ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਅਧਿਐਨ ਲੇਖਕ, ਮਨੋਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਰਿਚਰਡ ਮੈਟਸਨ ਦੱਸਦੇ ਹਨ:
“ਸਾਰੇ ਰੂਪਾਂ ਦੇ ਛੂਹਣ ਦੇ ਚੰਗੇ ਇਰਾਦੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲਾਭ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ – ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥੀ ਦੀ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ।”
ਵਿਗਿਆਨੀਆਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਹ “ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਛੋਹ” ਅਕਸਰ ਇੱਕ ਜੋੜੇ ਵਿੱਚ ਝਗੜਿਆਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ – ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ, ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾਉਣ ਜਾਂ ਵਿਰੋਧ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਛੂਹਦਾ ਹੈ।
ਅਧਿਐਨ ਵਿੱਚ 500 ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਛੂਹਣ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣੇ ਰਵੱਈਏ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕੀਤਾ ਅਤੇ “ਗੂੜ੍ਹੇ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੇ ਗੁਣਾਂ” ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਲਈ ਪ੍ਰਸ਼ਨਾਵਲੀ ਭਰੀ। ਇਹ ਪਤਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲੇ ਮਰਦ ਅਤੇ ਔਰਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਵਜੋਂ ਸਰੀਰਕ ਸੰਪਰਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।
ਮਰਦ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਛੂਹਣ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਭਾਵਨਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਉਹ ਈਰਖਾ ਜਾਂ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇ ਡਰ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਜਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਛੂਹਦੀਆਂ ਹਨ।
ਕਰੰਟ ਸਾਈਕੋਲੋਜੀ ਜਰਨਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਅਧਿਐਨ, ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਸਬੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਡਾਰਕ ਟ੍ਰਾਈਡ ਅਤੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਛੂਹਣ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿੱਧਾ ਸਬੰਧ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਹਿਲਾ ਅਧਿਐਨ ਹੈ।
